ගම අමතකයි

සිදදියට එන්නට මට බුද්දිය උඩ තමයි එදා

පාර කිය දුන්නෙ

ගමෙන් උරුම වු වස්තුව පොඩියක් බැද කර තියාන

නුඹේ බහට රැවටිලයි සිදදියට මං අවේ..

ඒ එනකොට ගෙන ආ දෙය

විය පැහැදම් කළ මිසක

මෙහිදී අලුතෙන් ඉපයු කිසිම දෙයක් නැත්තේ

ඉස බරකළ පුහු නම්බුව විතරයි මට ඇත්තේ...

සිදාඉගමට යන්න ආසයි මගෙ

ගමට යන්න ආසයි මට

ඒත් ගමට යන්නට දැන්

පාර මතක නැත්තේ...             

පැලේ පිළේ ඉපදුණු මට
රජවාසල හුරු කොයින්ද
රජුන් ඇමතියන් නළවන
මිහිරි මුසා බස් කොයින්ද..

ඉතිරිව ඇති සුළු වස්තුව
රැකගෙන ආපසු එන්නට
ඈත ඉදන් අත වනලා
අම්මේ මට ගමට එන්න
පාර කියපන්නේ...